Mięta jest rośliną wieloletnią, o pełzających podziemnych kłączach, z rozłogami nadziemnymi i podziemnymi, o właściwym sobie zapachu aromatycznym. Liście o kształcie i owłosieniu zmiennym u poszczególnych osobników; jajowate, eliptyczne lub podługowate, karbowane, piłkowane lub ząbkowane; z blaszkami u podstawy sercowatymi, zaokrąglonymi lub klinowato przechodzącymi w krótsze albo dłuższe ogonki. Mięta polna jest pospolitym chwastem, głównie na wilgotnych glebach. Zachwaszcza zboża i rośliny okopowe. Mięta polna rozmnaża się za pomocą rozłupek i zgrubiałych części kłączy.
Pierwotnie uprawiana w rejonie Morza Śródziemnego i wschodniej Azji.
Aromatyczny olejek miętowy znalazł szerokie zastosowanie także w przemyśle kosmetycznym. Napar z mięty jest skutecznym środkiem stosowanym przy małych niedyspozycjach przewodu pokarmowego. Działa orzeźwiająco, dezynfekująco, rozkurczowo i wiatropędnie. Napary stosujemy
w zaburzeniach trawienia, skurczach żołądka, kolce jelitowej, braku łaknienia, chorobach wątroby i dróg żółciowych. Listek mięty dodany do tłustej pieczeni baraniej czyni ją w pełni atrakcyjną
Najwspanialej smakuje mięta zebrana w czasie letnich wycieczek nad jeziora i rzeki. Liście mięty wystarczy zalać wrzątkiem i krótko zaparzyć (możemy pić na gorąco lub jako napój chłodzący). Posiekane listki urozmaicają smak wielu sosów i farszów. Mięta zawiera dużo mentolu oraz garbników i kwasów organicznych. Dzięki temu ułatwia trawienie (zabija bakterie w przewodzie pokarmowym i drogach żółciowych). Mięta działa rozkurczowo, przeciwbólowo, a także uspokajająco.
Pasuje do zup, szczególnie z groszku, pieczonych ryb, kurczaka, mięs, z wyjątkiem wieprzowiny, zapiekanek, surówki z kapusty, szpinaku i ziemniaków.
Wdychanie zapachu liści mięty polnej (Mentha arvensis) przynosi ulgę zmęczonemu podróżnikowi.
.
