Natka Pietruszki

Natka pietruszki jest wyśmienitą przyprawą, która nie tylko podkreśla smak potraw, ale też zawiera wiele cennych minerałów mających korzystny wpływ na nasze zdrowie.

Zielone listki pietruszki zawierają bardzo dużo witaminy C i karotenu, co chroni organizm przed wolnymi rodnikami – cząsteczkami organicznych związków o jednym wolnym elektronie, które działają destrukcyjnie i mogą niszczyć i uszkadzać komórki ważnych narządów (serce, mózg, nerki).

Bogactwo minerałów i witamin

Wapń, magnez i potas zawarte w zielonych listach pietruszki doskonale wpływają na układ krążenia. Żelazo zawarte w liściach pietruszki pozwala skutecznie zwalczać anemię. Zjedzona na surowo nać zapobiega również wydobywaniu się przykrych zapachów z jamy ustnej. Natka zawiera także prowitaminę A, która ma wpływ na nasz wzrok, szczególnie o zmierzchu. Dzienne zapotrzebowanie na witaminę C w organizmie mieści się na jednej łyżce stołowej. Warto więc mieć w lodówce zamrożoną posiekaną pietruszkę, by codziennie dodać ją jako przyprawę lub potraktować wręcz jako „danie główne”. To szczególnie ważne w okresach, gdy organizm może być osłabiony, np. przesilenie wiosenne.


Zielone listki pietruszki możemy również wyhodować sami w ogródku lub nawet w doniczce. Z pewnością będą smakowały lepiej, a będziemy też mieli pewność, że nie wyrosły na chemii i zawierają to wszystko, co pietruszka zawierać powinna.

Mięta

Mięta jest rośliną wieloletnią, o pełzających podziemnych kłączach, z rozłogami nadziemnymi i podziemnymi, o właściwym sobie zapachu aromatycznym. Liście o kształcie i owłosieniu zmiennym u poszczególnych osobników; jajowate, eliptyczne lub podługowate, karbowane, piłkowane lub ząbkowane; z blaszkami u podstawy sercowatymi, zaokrąglonymi lub klinowato przechodzącymi w krótsze albo dłuższe ogonki. Mięta polna jest pospolitym chwastem, głównie na wilgotnych glebach. Zachwaszcza zboża i rośliny okopowe. Mięta polna rozmnaża się za pomocą rozłupek i zgrubiałych części kłączy.

Pierwotnie uprawiana w rejonie Morza Śródziemnego i wschodniej Azji.

Aromatyczny olejek miętowy znalazł szerokie zastosowanie także w przemyśle kosmetycznym. Napar z mięty jest skutecznym środkiem stosowanym przy małych niedyspozycjach przewodu pokarmowego. Działa orzeźwiająco, dezynfekująco, rozkurczowo i wiatropędnie. Napary stosujemy
 w zaburzeniach trawienia, skurczach żołądka, kolce jelitowej, braku łaknienia, chorobach wątroby i dróg żółciowych. Listek mięty dodany do tłustej pieczeni baraniej czyni ją w pełni atrakcyjną

Najwspanialej smakuje mięta zebrana w czasie letnich wycieczek nad jeziora i rzeki. Liście mięty wystarczy zalać wrzątkiem i krótko zaparzyć (możemy pić na gorąco lub jako napój chłodzący). Posiekane listki urozmaicają smak wielu sosów i farszów. Mięta zawiera dużo mentolu oraz garbników i kwasów organicznych. Dzięki temu ułatwia trawienie (zabija bakterie w przewodzie pokarmowym i drogach żółciowych). Mięta działa rozkurczowo, przeciwbólowo, a także uspokajająco.

Pasuje do zup, szczególnie z groszku, pieczonych ryb, kurczaka, mięs, z wyjątkiem wieprzowiny, zapiekanek, surówki z kapusty, szpinaku i ziemniaków.
Wdychanie zapachu liści mięty polnej (Mentha arvensis) przynosi ulgę zmęczonemu podróżnikowi.
                                       .

Liść laurowy

Liść laurowy to jedna z najbardziej popularnych przypraw. Jest bardzo aromatycznym ziołem, które dodaje się do marynat, mięs i zup.

Co to jest?
Liść laurowy jest zwany zielem laurowym, wawrzynem. Znany jest również jako liść bobkowy. Jest zielem ogrodowym, stosowanym jako przyprawa w kulinariach. Dodaje się go, aby poprawić i wzbogacić smak potraw. Liście są podłużnego, szpiczastego kształtu. Mają dość przyjemny korzenny zapach i gorzkawy smak. W kulinariach używa się wysuszony, taki też można kupić w sklepach. Liście najlepiej dodawać w całości do potraw. Jednak można do niektórych dań używać wyciągu z liści lub zmielone liście. Aby potrawa miała właściwy smak należy gotować ją razem z liśćmi. Prócz walorów smakowych liście laurowe wspomagają trawienie ciężkich, tłustych potraw.Zastosowanie w kuchni
 Liść laurowy idealnie nadaje się do marynowania – grzybów, ogórków, śledzi, oraz do kwaszenia: ogórków i kapusty.

Stosuje się go do peklowania mięs, dodaje do pasztetu, bigosu, gulaszu.
Liścia laurowego można używać do gotowania rosołu, zupy grochowej, fasolowej, kapuśniaków, czerwonego barszczu, zupy ogórkowej, krupniku, ziemniaczanej i wielu innych.
Dobrze się komponuje z pieczonymi ziemniakami oraz zapiekankami z ziemniaków, dodaje się go do gotowania kapusty i fasoli oraz soczewicy.
 Nadaje się również do przyrządzania sosów i galaret.
Jest nieodłącznym elementem potraw z dziczyzny. Liściem laurowym przyprawia się ryby, stanowi on też dodatek do przypraw ziołowych.
Należy pamiętać aby przed podaniem dania usunąć liść, gdyż potrawa może przybrać gorzki smak a listek jako taki nie nadaje się do zjedzenia. Należy go używać umiarkowanie, bo w większych ilościach jest trujący ale również dlatego, aby nie domino

Papryka

Papryka poprawia apetyt i pobudza wydzielanie soków trawiennych oraz śliny. Suszona papryka wykorzystywana jest w wielu różnych potrawach dla dodania ostrości smaku.

Jak powstaje przyprawa z papryki?

Owoce papryki w zależności od sposobu obróbki będą mogły dać ostrą lub lekką (słodką) przyprawę. Suszone owoce papryki (capsicum annuum) pozbawia się ścianek oraz skóry aby była słodka. Te bowiem zawierają kopsaicynę, która nadaje papryce charakterystyczny ostry smak. Tak naprawdę istnieje wiele bardzo różnych odmian przyprawy paprykowej w zależności od stopnia ostrości i sposobu przygotowania.

Przeciwwskazania a zalety

Należy pamiętać, że ze względu na swoją ostrość przyprawa ta nie powinna być stosowana przez osoby cierpiące na choroby żołądka, hemoroidy. Do zalet stosowania przypraw paprykowych należy duża zawartość witaminy C i antyoksydantów. Oczywiście w procesie obróbki częściowo te składniki tracą pełną moc.

Do czego stosować?

Przyprawę z papryką należy stosować do potraw mięsnych, rybnych, dań z ryżu, fasoli, kiełbas, gulaszu i sosów śmietanowych. Paprykę słodką bae się w kuchni meksykańskiej, włoskiej oraz węgierskiej. Nic dziwnego – słowo papryka pochodzi od węgierskiego paprika (co oznaczało pieprz).
                                           

Bazylia

Bazylia to bardzo aromatyczne zioło, które stanowi doskonały dodatek do wielu dań, szczególnie w kuchni śródziemnomorskiej. Bazylia pochodzi z Indii, gdzie była uprawiana jako zioło już ponad 5000 lat temu. Nazwa bazylii pochodzi z greki, gdzie basileus oznacza króla.

Obecnie bazylia
uważana jest przez wielu kucharzy za królową przypraw. Chociaż bazylia najlepiej rośnie na zewnątrz, może być także uprawiana w pomieszczeniach – w doniczce, jak większość ziół. Doskonałym miejscem takiej niewielkiej uprawy bazylii jest kuchenny parapet, najlepiej południowy – dobrze nasłoneczniony. Należy unikać zimnych przeciągów. Najlepiej rośnie w ostrym świetle słonecznym. Bazylia może być uprawiana w pomieszczeniu bez oświetlenia naturalnego, wymagane wtedy jest użycie świetlówki.